Day 7 to 9. Heaven and hell

En zo is er alweer een week voorbij. 

Dit weekend ben ik in Jericoacoara geweest. Hemels! Vrijdag ochtend om half 7 de deur uit, half 8 aanwezig op locatie, om vervolgens om 9 uur eindelijk eens te vertrekken. Brazil he. Na een busreis van 5 uur, een reis door de prachtige duinen, bovenop een jeep, komen we aan in een klein dorp. Geen wegen, overal ligt zand. Heerlijk, geen schoenen aan, en binnen 10 minuten lopen (met blote voeten ofcourse :) ) aan het strand. Snel omgekleed, naar de zee, en zwemmen tijdens zonsondergang. Hoe vet was dat. 's Avonds is het supergezellig. Overal kleine cocktail kraampjes, hippies, barren waar live muziek wordt gespeeld. Echt een klein paradijs. 

Zaterdag was alleen maar beter. Een tour door het gebied bracht ons uiteindelijk bij Lagoa de Paraíso. Een privé strand, met een rij hangmatten in de zee. Heel cliché, maar ik kan niet beschrijven hoe gaaf Jeri is. Een groep jongeren, allemaal verschillende nationaliteiten, maar uiteindelijk zijn we allemaal hetzelfde. En dan, helemaal afgesloten van onze wereld thuis, mogen wij genieten op deze prachtige plek.

Maar Brazilië blijft Brazilië, en is dus niet alleen maar paradijselijk. Bijna aangekomen in Fortaleza, belanden we in een file. In de verte kunnen we al zien dat er een ongeluk is gebeurd. Een grote groep mensen rondom het slachtoffer, en een eenzame politieman die het verkeer ietwat probeert te sturen. Het lijkt niks ernstigs. Pas als we er langsrijden zien we dat er een dode man ligt. Niks afgeschermd, geen privacy, geen hulptroepen. Een grote plas bloed, en een hele grote groep mensen erom heen. Heel vreemd en naar om te zien. In Nederland kun je je zoiets niet voorstellen, maar de standaarden zijn totaal verschillend. Voor ons schockerend, voor de mensen hier heel normaal. Het brengt je toch wel weer even   terug in de realiteit, in Brazilië, safety first.